درنا منا هه

وحشت دنیاییست که اغلب در بالیوود از آن درست استفاده نشده است.فیلمسازان هندی همیشه در مورد داستانهایی در این زمینه بالذت صحبت می کنند و تمایل آنها به این ژانر را از فیلمهایشان می توان دید.اما به ندرت اتفاق می افتد که فیلمسازی گیشه را بشکند و با طرحی صادقانه و حقیقی از وحشت پیش بیاید و ممکن است به حساسیتهای شخصی متوسل شود. با این وجود این تلاش به خاطر اینکه هنجارها را به مبارزه می طلبد و کلیشه ها را میشکند باید ستوده شود....فیلمی مسلط بر فرمولهاdarna mana haiتهیه شده توسط رام گوپال ورما به کارگردانی پراوال رامان یکی از نمونه های جسورانه ایست که در ارائه فیلمی در ژانر وحشت کوشش می کند. پس از دیدن فیلم دو نظر متفاوت می تواند وجود داشته باشد: یا اینکه شما از این فیلم صرف دارا بودن زمینه وحشت لذت می برید یا اینکه فیلمساز را برای خراب کردن دوساعت از وقتتان سرزنش می کنید.اینجا نه تنها یک داستان بلکه شش داستان در فیلم گنجانده شده است(همچنین داستان هفتمی هم هست) . شش دوست که در اثر خرابی ماشینشان در جنگل متراکمی ماندگار می شوند آنها خانه ای متروک را پیدا می کنند و آتشی برپا می کنند. به تدریج گفتگوی آنها به سمت داستانهای ترسناکی کشیده می شود که آنها شنیده و یا تجربه کرده اند.

اولین داستان این است که یک زوج جوان( سهیل خان و آنترا مالی) در وسط جنگلی مهیب گیر کرده اند و سپس اتفاقاتی عجیب می افتد.داستان دوم در مورد عکاسی است( سیف علی خان) که خودش را در مسافرخانه ای نزدیک مومبی جای داده است . صاحب مسافرخانه که مدیر و اداره کننده آن هم هست فردی عجیب و نابهنجار است(بومن ایرانی) که از سیگار متنفر است.سومین داستان راجع به معلم مدرسه ای(راجویریاداف) است که با دانش آموز عجیبی مواجه می شود. دختر کوچکی که همیشه برای به موقع انجام ندادن تکالیفش تنبیه میشود و یک روز صبح او به دانش آموز فوق العاده ای تبدیل می شود.داستان چهارم درمورد زن خانه دار معمولی(شیلپا شتی) است که سیبهای مرموزی را از فروشنده ای غیر طبیعی (راجپال یاداف) خریداری می کند.داستان پنجم که جالبترین هم می باشد گفتگویی بین ویوک اوبری و نانا پاتکار است .این دو در حالی به هم بر می خورند که یکی کنار گورستانی دورافتاده منتظر یک سواری است که اورا به شهر ببرد و دیگری او را سوار می کند و اتفاقات شرارت آمیزی این بین به وقوع می پیوندد.داستان ماقبل آخردرمورد دانشجویی است پیچیده(آفتاب شیوداسانی) که می خواهد به خاطر اینکه احساس می کند مورد بی توجهی خانواده اش و دختر موردعلاقه اش (ایشا کوپیکار) قرار گرفته است خودکشی کند.اما در یک روز خوب او قدرتهایی که هیچ انسان معمولی ندارد پیدا می کند. 

بر اساس داستانهایی  که این دوستان روایت می کنند خودشان درگیر یکی از آنها می شوند.از نقاط قوت فیلم کیفیت صدا و لحظات ترسناکیست که به داستانها تزریق شده است و نیز مدت داستانها کوتاه است بنابراین تماشاگر اصلا احساس خستگی نمی کند.در فیلمی در این ژانر جایی برای رقص و ترانه های متعددی نیست و خوشبختانه سازندگان هم این را فهمیده و قسمتهای ناخواسته را به بیننده تحمیل نمی کنند و با وجود عوامل زیاد فیلم بازهم جذابیت خود را حفظ می کند.اما به جز داستان ویوک و نانا هیچ کدام از داستانهای دیگر آنچنان که باید قابل قبول به نظر نمی رسند. در واقع تعدادی از آنها مانند داستان سیف علی خان و آفتاب و حتی شیلپا خلاف منطق به نظرمی آیند. به نظر می رسد کارگردان نکات فنی را در دست گرفته و به سمت ساخت چنین فیلم یکدستی پیش رفته است . اومانند دوست خردمندش رام گوپال ورما از صدا به نفع خود استفاده کرده است. اما او باید کار خود را بر روی هرچه بیشتر واقعی جلوه دادن داستانها متمرکز می کرد یا حداقل قابل تشخیص کردن آنها برای افراد معمولی مثلا برای یک سینماروی همیشگی فیلمی اینچنینی دیر هضم است.فیلمبرداری فیلم برجسته و شایان توجه است . استفاده از دوربین دستی در بیشتر صحنه ها احساسی واقعی به فیلم می دهد و همانطور که اشاره شد صدابرداری فیلم شایستگی بالاترین امتیازرا دارد و همچنین پس زمینه فیلم.اگرچه فیلم مقدمتا" اطراف این شش دوست چرخ می خورد که اکثر آنها نوچهره های بالیوود هستند بازیهای آنها درخشندگی خاصی به فیلم می دهد. در میان بازیگران ویوک اوبری و نانا پاتکار و شیلپا شتی تاثیر قوی تری دارند. آفتاب معمولی است در حالیکه بازی سیف علی از سادگی و نقص کاراکتر رنج می برد . سانجی کاپور و سهیل خان و آنترا مالی همچنین خیلی ساده به نظر می آیند در برابر ایشا کوپیکار. راجویر و راجپال اجراهای مستعمل و ملایمی دارند و بیشتراز حرکات بدنی برای بازی استفاده می کنند.بومن ایرانی موثر و سوشانت قابل قبول به نظر می آیند و از چهره های جدیدتر گوراف طبیعی تر است و سمیرا ردی هم خوب نمایان شده است. شایان ذکر است که موزیک فیلم هم ساخته سلیم سلیمان می باشد.در کل فیلم ترسیدن ممنوع  بیشتر موافق سلیقه تماشاگر روشنفکر است تا بیننده معمولی . تاریخ اکران فیلم 25 جولای می باشد و تاکنون به فروش خوبی دست یافته است.